Studiowała prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała jako dziennikarka; współpracowała z różnymi pismami: „Rzeczpospolitą”, „Dziennikiem Bałtyckim” czy „Gromadą” ( a następnie „Gromadą – Rolnikiem Polskim”). Artykuły i wywiady przeznaczone dla dorosłych czytelników publikowała na łamach tych pism pod pseudonimem Marcin Terebesz.
Od 1950 roku była stałą współpracowniczką prasy dziecięcej. Teksty dla dzieci drukowała w „Misiu”, „Świerszczyku”, „Płomyczku” i „Płomyku” oraz „Jutrzence”. Jej utwory ukazywały się również w dziecięcych i młodzieżowych czasopismach polonijnych, między innymi w londyńskich miesięcznikach „Razem Młodzi Przyjaciele” i „Dziatwa”.
Terlikowska jest autorką kilkudziesięciu książek dla dzieci i młodzieży. Jej twórczość dostarcza najmłodszym rozrywki, ma jednak dodatkowe walory dydaktyczne; pisarka popularyzowała wśród małych odbiorców między innymi wiedzę przyrodniczą, geograficzną i matematyczną. Takie utwory, jak Czarodziejskie trójkąty (1964), Kolorowe koła (1964) czy W pogoni za kwadratem (1970), pozwalają dzieciom w prosty, przystępny sposób zdobyć wiedzę z zakresu geometrii. Z kolei publikacje Kuchnia pełna cudów (1977) i Kuchnia z niespodzianką (1980) wprowadzają najmłodszych w świat gotowania, zachęcając ich do doskonalenia swoich umiejętności kucharskich w czasie rozmaitych kulinarnych przygód.
Terlikowska stworzyła również wiele piosenek, wydanych następnie w śpiewnikach dla dzieci: Nasza orkiestra (1960) i Moja piosenka (1961). Brała też udział w przygotowywaniu słuchowisk radiowych oraz spektakli teatralnych i telewizyjnych dla wychowanków przedszkoli i szkół. Jest autorką scenariuszy krótkometrażowych filmów i dobranocek (Różne przygody Gąski Balbinki; Dwa koty i pies trzeci).
W 1975 roku została uhonorowana podczas IV Ogólnopolskiego Przeglądu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w ramach II Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu – za film animowany Ameba (jako scenarzystka, wraz z reżyserem Lechosławem Marszałkiem).