Doktorka habilitowana sztuk plastycznych (stopień uzyskany na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi), absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Pracuje jako wykładowczyni akademicka. Mieszka w Poznaniu.
Twórczość poetycką Rolando charakteryzuje „wysokoartystyczny”, często podniosły język, przepełniony symbolami i metaforami, który autorka przeplata kolokwializmami i obrazami zaczerpniętymi z popkultury. Jest to poezja jednocześnie sensualna – Rolando, jako graficzka, często konstruuje metafory wizualne i odwołuje się do terminów wywodzących się ze sztuk plastycznych – oraz bardzo mocno skonceptualizowana, pełna gier językowych, intertekstualna i głęboko zanurzona w literackiej tradycji.
Bianka Rolando zadebiutowała w 2007 roku zbiorem opowiadań Rozmówki włoskie. Dwa lata później ukazał się jej pierwszy tom poetycki, Biała książka. Inspirowana Boską komedią Dantego, została – podobnie jak włoski pierwowzór – podzielona na trzy części: Piekło, Czyściec i Niebo. Choć utwór łączy z dziełem Dantego zamiłowanie do religijnych alegorii i motyw wędrówki przez zaświaty, poemat Rolando wyróżnia się własnym stylem – językiem pełnym surrealistycznych nadmiarów, a miejscami także obrazów celowo kiczowatych i wulgarnych. Sięganie do tradycji religijnych, mitów, baśni, przybieranie groteskowych masek i ciągłe przekształcanie się podmiotu będzie wyróżniało poezję autorki także w późniejszych latach. Rok po poetyckim debiucie wydała Modrzewiowe korony – również gęsty obrazowo poemat, pełen lingwistycznych zawiłości; do poematowej formy wróci jeszcze wielokrotnie, między innymi w wydanych w 2019 roku Stellach.
Bianka Rolando obok twórczości literackiej zajmuje się działalnością w dziedzinie sztuk wizualnych. Swoje prace wystawiała między innymi w Galerii Foksal (Czarna skrzynka, 2010; Rysunki – próby chrztu, 2013; Kil i Delfin, 2019; Mleko potrafi uciec, 2024), Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej (Rol-And-Drop Twin Jackpot, 2023) i Galerii Pulsar (Źródlane bębny śpiewają szczelinę, 2025). Ponadto współpracowała bądź nadal współpracuje z Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Galerią Leto i Instytutem Polskim w Pekinie.
Rolando za swój debiut poetycki otrzymała Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny (2010) oraz została wyróżniona w Konkursie Literackim „Złoty Środek Poezji” (2010). Ponadto za Rozmówki włoskie została uhonorowana Medalem Młodej Sztuki w dziedzinie literatury (2009). Była stypendystką austriackiej fundacji Dachstein:Cult. Jej teksty były tłumaczone na języki: angielski, kataloński i hiszpański.