Absolwent filozofii na Uniwersytecie Adama Mickiewicza, w 1990 roku dołączył do redakcji trzecioobiegowego czasopisma „Już jest jutro” (1987–1994). W latach 1994–1996 redaktor ogólnopolskiego dwutygodnika „Nowy Nurt”. W latach 2005–2013 prowadził dział polskiej prozy w Wydawnictwie W.A.B., następnie w latach 2015–2020 pracował jako redaktor naczelny Wydawnictwa Ossolineum: dla tej oficyny zaprojektował serie wydawnicze Z Kraju i ze Świata, Sztuka Czytania i Na Jeden Temat.
Sośnicki jako poeta zadebiutował arkuszem Pod ciężarem traw opublikowanym w tak zwanym trzecim obiegu, ale za jego oficjalny debiut książkowy uznaje się wydany w 1994 roku tom Marlewo. Na uwagę zasługuje konsekwencja, z jaką realizuje swoją koncepcję „poezji nieefektownej”. W jego utworach najistotniejsza wydaje się zasada wybierania tematów i rekwizytów, które można uznać za pozornie nieciekawe czy pospolite. Jednym z najkunsztowniejszych utworów Sośnickiego jest drobiazgowy opis okolic pętli tramwajowej. O skupieniu się na tym, co człowiekowi tak bliskie, że aż niezauważalne na co dzień, świadczą tytuły dwóch pierwszych tomów. Marlewo jest nazwą podmiejskiej dzielnicy Poznania, gdzie poeta mieszkał w wynajętym domku – tam także rozgrywa się akcja przeważnie ponurych i klaustrofobicznych utworów z tego tomu wierszy.
Powstawanie Ikarusa (to marka popularnego kiedyś autobusu komunikacji miejskiej) przypadło zaś na czas pracy Sośnickiego w „Nowym Nurcie”, dlatego centralne miejsce zajęła tu ulica Rybaki, przy której znajdowała się redakcja – gdy poeta opisał w wierszu widok z okna, miejsce to stało się celem pielgrzymek młodszych poetów poznańskich.
Charakterystyczna dla Sośnickiego jest poetycka dociekliwość, dążenie do stworzenia pełnej, syntetycznej wizji opisywanego obiektu czy sytuacji – nieraz osiąga to zaledwie w paru słowach, kiedy indziej posługuje się drobiazgowymi wyliczeniami, jak w Ptasiej piosence, zdającej raport z ornitologicznych atrakcji zamieszkałej przez poetę okolicy.
Wydana w 2002 roku Symetria pod wieloma względami różni się od poprzedzających ją tomów – sam tytuł nie wskazuje już na żaden onomastyczny konkret, a odnosi się do teorii estetyki. W tym tomie Sośnicki odkrywa ontologiczną podstawę swojej twórczości, a jest nią „żywioł symetrii” (przez filozofa Andrzeja Falkiewicza przeciwstawiany entropii), czyli wspólna dla natury i sztuki skłonność do przybierania regularnych form. Niebagatelne znaczenie miała również przeprowadzka poety do mieszkania w bloku (tu wyróżnia się zwłaszcza wiersz Z parteru, relacjonujący odgłosy rozlegające się na schodach), oraz odnajdywanie się w roli ojca.
Mimo wspomnianych zmian poetyckiej optyki w wierszach Sośnickiego pewne motywy powracają. Zofia Król, omawiając Spóźniony owoc radiofonizacji, napisała: „W nowym tomie – podobnie jak jeszcze w wydanym w latach 90. «Marlewie», czy późniejszej «Symetrii» – powracającym tematem jest też przemieszczanie się, ruch”.
Za tom poezji Marlewo (1994) Dariusz Sośnicki otrzymał nagrodę „Czasu Kultury” za najlepszy debiut poetycki roku oraz wyróżnienie jury Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny. Za tom Symetria w 2002 roku uzyskał nominację do Paszportu „Polityki”, a rok później został uhonorowany Medalem Młodej Sztuki. Spóźniony owoc radiofonizacji (2014) przyniósł mu nominację do Nagrody Literackiej Gdynia. W 2022 roku otrzymał nominacje do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za tom Po domu.
[RH]