Autor programów satyrycznych dla telewizji i radia, a także sztuk teatralnych, książek dla dzieci, opowiadań i powieści. Za jedno z jego najsłynniejszych dzieł jest uznawane opowiadanie Totemügerli – szwajcarsko-niemiecka opowieść, w której występują fikcyjni bohaterowie, napisana w celu wyśmiania dialektu, jakim posługują się mieszkańcy kantonu Berno, przez wykorzystanie słów brzmiących jak dialekt berneński, ale niebędących prawdziwymi słowami. Opowiadanie powstało w 1967 roku w ramach programu kabaretowego Hohlera Die Sparharfe.
W posłowiu do Wielkiego karła i innych opowieści tłumaczka Małgorzata Łukasiewicz zapisała: „Hohler lubi małe formy prozatorskie, jego opowiastki rzadko przekraczają parę stron. Najkrótsza – tytułowa – ogranicza się do jednego zdania złożonego z dziewięciu słów. Ze zwięzłością idzie w parze prostota komunikatu. Narracja zaczepia się o byle co, o pierwszy lepszy przedmiot z powszedniego otoczenia, i raz-dwa składa się w łatwą do ogarnięcia opowieść. […] Jego specjalnością wydaje się cienki dowcip spod znaku purnonsensu. Można by powiedzieć – przejęty wprost z rąk Edwarda Leara [...]. Warto wreszcie pamiętać o przewrotnych i wywrotowych ziarenkach posianych w Szwajcarii przez dadaizm i surrealizm”.
W 2002 roku Hohler otrzymał Nagrodę Literacką Kassel, w 2005 roku Nagrodę Artystyczną Zurychu, a w 2014 roku Nagrodę Johanna Petera Hebela.