Iwona Boruszkowska

Literaturoznawczyni, teoretyczka i krytyczka literacka, tłumaczka literatury ukraińskiej, redaktorka.

Pracuje w Katedrze Teorii Literatury WP UJ, współtworzy Ośrodek Badań nad Awangardą WP UJ, jest kierowniczką Ośrodka Badań nad Kulturowymi Dyskursami Choroby WP UJ. Sekretarzyni redakcji „Ruchu Literackiego”, redaktorka naczelna „Czasu Literatury”. 

Autorka książki Defekty. Literackie auto/pato/grafie – szkice (WUJ, Kraków 2016), monografii Sygnatury choroby. Literatura defektu w ukraińskim modernizmie (IBL, Warszawa 2018) oraz (wraz z Michaliną Kmiecik) książki Style zachowań awangardowych. Przypadek Polski (WUJ, Kraków 2022). Redaktorka naukowa serii „awangarda/rewizje” Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka artykułów naukowych publikowanych między innymi w „Pamiętniku Literackim”, „Wielogłosie”, „Czasie Kultury”, „Przestrzeniach Teorii”, „Przekładańcu”, „Zagadnieniach Rodzajów Literackich”. Tłumaczenia współczesnej literatury ukraińskiej publikowała między innymi w „Odrze”, „Stronach”, „Radarze”, „Tyglu Kultury”, a teksty eseistyczne i krytycznoliterackie między innymi w „Nowej Dekadzie Krakowskiej”, „Znaku”, „Herito”, „Nowej Europie Wschodniej”, „Czasie Literatury”.

Stypendystka Narodowego Centrum Nauki (program Etiuda, 2014), finalistka Nagrody Naukowej „Polityki” w dziedzinie nauk humanistycznych (2017), stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej (2018), laureatka Stypendium MNiSW dla Wybitnych Młodych Naukowców (2019), nagród Rektora UJ za działalność badawczą (2018, 2019, 2021).

Prowadzi zajęcia akademickie poświęcone dyskursowi choroby, między innymi: Choroba jako sytuacja narracyjna, Kulturowe auto/patografie. Lektury narracji maladycznych oraz Cielesność i zmysłowość: Blizny, rany, resztki jako szyfry ciała.

Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół kategorii doświadczenia choroby, ranliwości rozumianej jako kondycja ludzka oraz wszelkich kulturowych tekstualizacji doświadczenia choroby, żałoby, kryzysów. Aktualnie pracuje nad kolejną książką naukową poświęconą genologicznym rozróżnieniom literatury auto/patograficznej i dyskursowi choroby w literaturze polskiej po 1989 roku.

Fot. ze zbiorów autorki