Katarzyna Bonda pisze przede wszystkim prozę kryminalną. Zadebiutowała w 2007 roku kryminałem Sprawa Niny Frank (nominowanym do Nagrody Wielkiego Kalibru dla najlepszego kryminału roku i wznowionym w 2011 roku pod zmienionym tytułem Dziewiąta runa), otwierającym serię ze śląskim psychologiem policyjnym Hubertem Meyerem, na którą składają się takie powieści, jak Tylko martwi nie kłamią (2010) czy Florystka (2012); seria liczy już kilkanaście tomów. W 2014 roku opublikowała bestsellerową powieść Pochłaniacz, będącą pierwszą częścią tetralogii kryminalnej, której główną bohaterką jest profilerka Sasza Załuska. Bonda jako pierwsza wprowadziła do rodzimej prozy kryminalnej postać profilera policyjnego, co było pochodną współpracy autorki z cenionym polskim profilerem, Bogdanem Lachem, z którym napisała książkę dokumentalną Zbrodnia niedoskonała (2009), przybliżającą na przykładach prawdziwych spraw kryminalnych metodologię i praktykę profilowania policyjnego.
W swojej prozie Bonda udanie łączy schematy rodem ze skandynawskiej odmiany kryminału z kryminałem procedur policyjnych, opartym na drobiazgowej dokumentacji metod działania policji. Autorka umiejscawia akcję kolejnych książek w różnych przestrzeniach miejskich, na przykład w Katowicach (Tylko martwi nie kłamią) czy Trójmieście (Pochłaniacz). Ważną rolę w powieściach Bondy odgrywają nie tylko główni bohaterowie, profilerzy Meyer i Załuska, ukazywani w sposób ciekawy i pogłębiony psychologicznie, ale również postaci drugiego planu, portretowane z dużą dbałością o szczegóły. Wynika to w dużej mierze z wielowątkowości, skomplikowania fabularnego tych kryminałów, których autorka nie skupia się tylko i wyłącznie na intrydze kryminalnej, stanowiącej oś opowieści. Nawiązując do najpopularniejszej obecnie skandynawskiej odmiany kryminału, pisarka wplata w intrygi kryminalne wątki obyczajowe i społeczne ukazujące problemy, z którymi zmaga się polskie społeczeństwo. Dla przykładu: we Florystce pisze o kłopotach z mniejszościami etnicznymi i traumach spowodowanych utratą dziecka, natomiast w Pochłaniaczu – o alkoholizmie kobiet.
Bonda jest także autorką dokumentów, w tym książki reportażowej Polskie morderczynie (2008, tekst doczekał się adaptacji filmowej i teatralnej), w której przedstawia, odwołując się do akt sądowych i wywiadów z tytułowymi morderczyniami, sylwetki kobiet skazanych na długoletnie więzienie za najcięższe zbrodnie. Pisarka wskazuje, że w każdym człowieku tkwią pokłady agresji, mogące pchnąć ku zbrodni.
Jej książki sprzedają się w ogromnych nakładach, a wiele uzyskuje status bestsellera. Za swoją twórczość zdobyła także kilka nagród i wyróżnień. Za debiutancką Sprawę Niny Frank oprócz nominacji do Nagrody Wielkiego Kalibru otrzymała od wydawnictwa Media Express nagrodę Debiut Roku. Okularnik zdobył między innymi tytuł Bestsellera Empiku 2015 w kategorii literatura polska, a także nominację do Najlepszej Polskiej Miejskiej Powieści Kryminalnej. Z kolei Pochłaniacz zdobył nagrodę publiczności na Międzynarodowym Festiwalu Kryminału oraz nominację do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Nominacje do Bestsellerów Empiku przyniosły jej także powieści O włos i Czerwony Pająk; ta druga zdobyła także na Warszawskim Festiwalu Kryminału nagrodę w kategorii Najlepsza Polska Powieść Kryminalna oraz nagrodę publiczności. Na tym samym festiwalu pisarka dostała także nagrodę w kategorii Najlepsza Polska Seria Kryminalna za tetralogię Cztery żywioły Saszy Załuskiej. Powieść Miłość czyni dobrym została wyróżniona nagrodą Złotego Kościeja w kategorii Krajowy Hit Roku. Bonda była uhonorowana również kilkakrotnie jako osobowość roku czy kobieta sukcesu.
[EZ]
