Krzysztof Lisowski zadebiutował w 1972 roku wierszem Bajka opublikowanym w „Życiu Literackim”, ogłaszał w tym czasie też utwory poetyckie i recenzje na łamach „Literatury”, „Magazynu Kulturalnego” oraz „Studenta”. Od 1977 roku związany z Wydawnictwem Literackim – najpierw jako redaktor redakcji polskiej poezji współczesnej i literatury dziecięcej, od 1995 roku jako zastępca dyrektora do spraw programowych. Zajmuje się też krytyką literacką, pisząc między innymi dla „Nowych Książek”, „Kwartalnika Artystycznego” i „Kresów”. Był sekretarzem redakcji dwutygodnika „Dekada Literacka”.
Lisowski należy do pokolenia poetów debiutujących niecałą dekadę po Nowej Fali. Pierwszy etap jego twórczości to wiersze „obywatelskie”, zawierające elementy dyskusji ze starszą generacją o kształt i postrzeganie świata (od Próby obywatelstwa do Pewnych kręgów mistyków). Później do głosu dochodzą nowe elementy wypracowywanej przez artystę poetyki – uważność i sensualizm wywodzony od Miłosza i katastrofistów, pochwała świata i więzi rodzinnych. Julian Kornhauser pisał o tym okresie u Lisowskiego: „Jego poezja zawsze wyróżniała się zmysłowością opisu i bezwarunkową akceptacją życia. […] Lisowski umie w każdym przejawie życia ujrzeć własne szczęście. Jest konsekwentnym i trwałym podróżnikiem po planecie «dziennych prac». Tu szuka znośnej lekkości bytu”.
Poeta z czasem zaczął eksperymentować z różnymi formami – haiku, listem poetyckim, małą prozą liryczną, poematem. Próbował też z powodzeniem sił w eseistyce podróżnej (opis licznych podróży do Grecji, na Bałkany, do Czech) i w prozie (zarys powieści, krótsze i dłuższe opowiadania). Tomasz Fiałkowski pisze o jego Greckim lustrze: „Z ulgą sięgnąłem po książkę, w której Grecja jest tym, czym być dla nas powinna: krajem istniejącym realnie i zarazem rzeczywistością duchową, miejscem, w którym próbujemy dotknąć własnej, najodleglejszej przeszłości, materialnym śladem idei, które nas stworzyły”.
Obecne w jego ostatnich książkach silne związki i fascynacje kulturą śródziemnomorską sprawiają, że Lisowski postrzegany jest jako poeta klasycysta. Jego wiersze z tomu Wieści dobre i złe to oszczędne i klarowne zapisy snów i podróży, w których poeta zbliża się do starych źródeł, rejestruje echa dawnych proroctw. Są w nich zawarte dyskretne niepokój i trwoga o losy naszej cywilizacji, ciche przeczucie katastrofy.
Lisowski jest laureatem licznych nagród literackich, między innymi Nagrody im. Andrzeja Bursy (1976), Nagrody im. Stanisława Piętaka (1981). W 2014 otrzymał Nagrodę Poetycką im. Krystyny i Czesława Bednarczyków oraz był nominowany do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego „Orfeusz” za tom Poematy i wiersze do czytania na głos. Nominację do „Orfeusza” otrzymał też za tom Zamróz. Za zasługi dla kultury polskiej odznaczony w 2015 roku Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.