Wicha zajmował się projektowaniem okładek książek, czasopism, plakatów i znaków graficznych. Przez kilka lat publikował cotygodniowe rysunkowe komentarze w „Tygodniku Powszechnym”. Był współwłaścicielem firmy projektowej Frycz i Wicha.
Jego twórczość wyróżnia się subtelnym humorem i głęboką wrażliwością. Książki zawierają elementy eseju, reportażu, autobiografii, które połączone są z filozoficzną refleksją nad codziennością. Autor unika nadmiaru słów, pisze z pozorną prostotą, mimo to jego teksty są pełne ukrytych znaczeń.
Twórczość Marcina Wichy skierowana do dzieci wyróżnia się przewrotną narracją i szacunkiem dla dziecięcej wyobraźni. Autor zaprasza młodego czytelnika do wspólnej zabawy językiem, ukazując przy tym absurdy rzeczywistości. Jego książki są pełne intertekstualnych odniesień do kultury i codzienności. Klara. Proszę tego nie czytać to lektura błyskotliwa i skłaniająca do myślenia. Narracja w tej książce jest prowadzona z perspektywy dziecka, co pozwala czytelnikowi zrozumieć emocje i problemy, z jakimi zmagają się najmłodsi. Wicha jako grafik dbał także o wizualną stronę książek, co czyni jego publikacje atrakcyjnymi również pod względem formy. W książce Bolek i Lolek: genialni detektywi czytelnik znajdzie krótkie rozdziały, duże litery i ilustracje, które zachęcają do lektury i śledzenia losów bohaterów.
Twórczość eseistyczną Marcina Wichy, podobnie jak jego książki dla dzieci, cechuje zwięzłość i precyzja, które bynajmniej nie powodują spłycenia nawet trudnych tematów. W tłumaczonej na wiele języków książce Rzeczy, których nie wyrzuciłem autor snuje refleksje nad tożsamością i pamięcią. Przedmioty, które zostają po kimś zmarłym, stają się dla niego pretekstem do wspomnień, są bowiem bardziej wymowne niż słowa.
Jego teksty ukazywały się między innymi w „Autoportrecie”, „Literaturze na Świecie” i „Tygodniku Powszechnym”. Współpracował też z „Pismem” i „Charakterami”. Wicha był współautorem książek: Nowe przygody Bolka i Lolka. Urodziny (wraz z między innymi Bronisławem Majem i Anną Onichimowską; 2013), Sylaboratorium (wraz z między innymi Justyną Bednarek i Zuzanną Orlińską; 2017) oraz Delfin w malinach. Snobizmy i obyczaje ostatniej dekady (wraz z między innymi Jakubem Wenclem i Janem Topolskim; 2017).
W 2017 roku Marcin Wicha otrzymał Paszport „Polityki” w kategorii literatura. Za książkę Rzeczy, których nie wyrzuciłem (2018) był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia (w kategorii esej). Za tę samą książkę w 2018 roku został uhonorowany Nagrodą Literacką „Nike”, Nagrodą Literacką „Nike Czytelników” oraz Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. W 2022 roku za publikację Kierunek zwiedzania otrzymał Nagrodę im. Andrzeja Siemka, a także nominację do Nagrody Literackiej „Nike”.