Krajewski w dużym stopniu przyczynił się do odrodzenia na początku XXI wieku polskiej prozy kryminalnej i sprawił, że niemal przez dekadę kryminał retro był podgatunkiem dominującym. Wszystko to za sprawą cyklu powieści, którego protagonistą jest niemiecki policjant Eberhard Mock, zapoczątkowanego Śmiercią w Breslau (1999). Cykl bardzo szybko zyskał miano bestsellerowego. Krajewski w udany sposób połączył w swoich powieściach elementy kryminału noir, przede wszystkim z ducha Raymonda Chandlera, oraz tak zwanej prozy małych ojczyzn. Chandlerowski jest główny bohater serii. Mock to człowiek niejednoznaczny, rozdarty między dobrem a złem, skażony licznymi nałogami, ale jednak budzący sympatię, głównie dlatego, że jest wierny kanonowi swoich wartości. Z czarnym kryminałem powieści autora Końca świata w Breslau (2003) łączy też atmosfera – mroczna i duszna. Zaś z inspiracji prozą małych ojczyzn pochodzi obraz przedwojennego i wojennego (w Festung Breslau, 2006) Breslau, miasta bezpowrotnie zniszczonego przez „historię spuszczoną z łańcucha”.
Krajewski bardzo szybko wypracował własną formułę powieści kryminalnej retro, którą konsekwentnie posługiwał się w kolejnych książkach. Swoistym znakiem firmowym autora Widm w mieście Breslau (2005) stały się specyficzne intrygi budowane wokół motywów zbrodni na tle seksualnym albo zbrodniczych działań mniej lub bardziej tajnych stowarzyszeń.
Po serii z Mockiem Krajewski poświęcił się pisaniu drugiego cyklu kryminalnego, którego głównym bohaterem jest komisarz Edward Popielski. Jego akcja rozgrywa się w przedwojennym Lwowie, a w późniejszych częściach serii także w powojennym Wrocławiu (obaj bohaterowie Krajewskiego prowadzili wspólne śledztwo w powieści Głowa Minotaura, 2009). Popielski jest bohaterem podobnym do Mocka. Tak samo jak policjant z Breslau uwielbia łacinę, szachy, mocne trunki i dobre jedzenie, spędza czas w towarzystwie prostytutek, a w trakcie śledztwa niezbyt przejmuje się procedurami policyjnymi, grając według własnych zasad.
Krajewski jest także współautorem książek. Razem z Mariuszem Czubajem napisał dwa kryminały współczesne: Aleja samobójców (2008) i Róże cmentarne (2009). Należą one do serii powieściowej, w której głównym bohaterem jest policjant z Gdańska, nadkomisarz Jarosław Pater, niepokorny typ, miłośnik jazzu i piłki nożnej, purysta językowy. Kryminały te to udane połączenie elementów typowych dla pisarstwa obu autorów, takich jak wielopoziomowe intrygi kryminalne, serie mrocznych zbrodni, dbałość o precyzyjny i zajmujący opis przestrzeni miejskiej, humor i ironia. Książka Umarli mają głos. Prawdziwe historie (2015) jest wspólnym dziełem Krajewskiego oraz słynnego patologa i biegłego sądowego Jerzego Kaweckiego. Składa się z dwunastu – wedle określenia autora – opowiadań reportażowych, fabularyzowanych relacji ze skomplikowanych, trudnych śledztw, w których w swojej kilkudziesięcioletniej praktyce zawodowej brał udział patolog.
Krajewski zdobył między innymi Nagrodę Wielkiego Kalibru (2003) oraz Paszport „Polityki” (2005).
[WS]