Studiował polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. We wczesnych latach 70. XX wieku pracował w redakcji dwutygodnika „Student”, pisma, wokół którego w dużej mierze formowała się generacja Nowej Fali. Pracował też w redakcji „Nurtu”, publikował na jego łamach oraz między innymi w „Poglądach”, londyńskiej „Oficynie Poetów” i „Tygodniku Powszechnym”. W roku 1975 został sygnatariuszem „Memoriału 59” wyrażającego protest przeciwko projektowanym zmianom w konstytucji PRL, co spowodowało, że w latach 1976–1980 objęty był oficjalnym zakazem druku. Członek opozycji, związany z działalnością podziemną. W 1988 roku założył wraz z żoną Krystyną Krynicką Wydawnictwo a5, publikujące przede wszystkim współczesną polską poezję.
Debiutował w druku wierszem Wczasowstąpienie zamieszczonym w 1966 roku w tygodniku „Pomorze”. Jego wczesne wiersze ukazywały rzeczywistość koszmaru, chaosu, pustki, nicości oraz eksponowały pokoleniowe przeżycia związane z politycznymi wydarzeniami Marca 1968 oraz Grudnia 1970. Tę opresyjną wizję przedstawioną w jego utworach można było interpretować zarówno w kategoriach politycznych, jak i etycznych czy metafizycznych. Ważnym elementem poezji Krynickiego było wtedy jej skoncentrowanie na języku, obserwacja fałszerstw, których w jego obrębie dokonywała totalitarna ideologia, celem zaś wyzwolenie z zakłamanej nowomowy.
Z czasem twórczość autora Organizmu zbiorowego zaczęła ulegać przemianom. Miejsce gęstych, barokowych poematów zajęły ascetyczne, kilkuwierszowe formy. Poetycka działalność Krynickiego rozwijała się zgodnie z imperatywem wewnętrznego doskonalenia się, oczyszczenia z kłamstwa świata, niepodlegania – różnie rozumianej – nicości. Miniaturowe wiersze miały stać się nie tyle zaskakującym czytelnika dziełem sztuki, co przestrzenią kontemplacji, współodczuwania ze światem.
Jedną z charakterystycznych cech jego twórczości stało się dopełnianie wcześniejszych wersji utworów, przedrukowywanie ich w kolejnych, nieraz bardzo licznych, wersjach, za czym kryje się założenie, iż wiersz nigdy nie jest czymś domkniętym, pozostawionym samemu sobie, ale raczej głosem ciągle podejmowanym na nowo, ewoluującym, etapem drogi do największej zrozumiałości, prostoty. Naczelnym gestem stało się wyciszenie, Norwidowskie przemilczenie. Ponadto w tomie Haiku. Haiku mistrzów Krynicki wprowadził czytelnika w świat haiku, ukazując piękno tej minimalistycznej i sugestywnej formy poezji. Co ciekawe poeta tłumaczy i interpretuje dzieła japońskich mistrzów, co wzbogaca jego tom o wymiar dialogu międzykulturowego. W 2014 roku ukazał się cykl rozmów z poetą zatytułowany Gdybym wiedział. Rozmowy z Ryszardem Krynickim.
Ryszard Krynicki był wielokrotnie nagradzany, jest między innymi laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1976). Za tom Kamień, szron (2005) został wyróżniony nagrodą Krakowska Książka Miesiąca oraz nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”. W 2015 roku został laureatem Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta, a w 2021 roku otrzymał Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius za całokształt pracy twórczej. Za propagowanie kultury niemieckiej za granicą otrzymał Nagrodę im. F. Gundolfa przyznawaną przez Niemiecką Akademię Języka i Poezji (2000). W 2006 został laureatem nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
