Jego twórczość kojarzona jest z ruchami neoawangardowymi i uznawana za jedno z najważniejszych źródeł inspiracji współczesnych polskich poetów. W języku polskim ukazały się Wiersze (1979), Straszne święta (1996), Poker (2002), Czytać: kochać (2002) w tłumaczeniu Katariny Šalamun-Biedrzyckiej oraz Jabłoń (2004), Pora roku (2013) i Błękitna wieża (2019) – przełożone przez Miłosza Biedrzyckiego (Błękitna wieża z Rafałem Wawrzyńczykiem).
Tomaž Šalamun
