Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Ukończył również historię sztuki na Uniwersytecie Rzymskim oraz kurs konserwacji zabytków UNESCO. W 1977 roku uzyskał tytuł doktora na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, broniąc rozprawę pt. Napoleon fortyfikator.
Karierę publicystyczną rozpoczął w 1969 roku, zamieszczając teksty w „Myśli Społecznej”, „Architekturze”, „Perspektywach” i „Stolicy” (1976–1981). W latach 80. XX wieku okazjonalnie pojawiał się na łamach prasy. Od 1993 roku pisał felietony dla „Najwyższego Czasu!”, publikował również w „Gazecie Polskiej”, „Niezależnej Gazecie Polskiej” i „Tygodniku Solidarność”. W roku 2011 podjął współpracę z tygodnikiem „Uważam Rze”, a dwa lata później związał się z tygodnikiem „Do Rzeczy”, w którym publikuje do dzisiaj.
Jako prozaik zadebiutował w 1972 roku, publikując marynistyczne nowele w miesięczniku „Morze”. Debiutem książkowym była wydana w 1974 roku powieść Kolebka, która trzy lata wcześniej została nagrodzona w konkursie literackim ogłoszonym z okazji pięćdziesięciolecia Związku Literatów Polskich i dwudziestopięciolecia PRL. Debiutem pisarskim Łysiaka była powieść historyczna z epoki napoleońskiej. Łysiak, podejmując tematykę historyczną, zbudował krytyczną aluzję wobec systemu komunistycznego.
Kolejne pozycje w dorobku pisarza były utrzymane w różnych poetykach i poruszały różne tematy. Pojawiały się utwory o tematyce napoleońskiej (Szuańska ballada, Cesarski poker, Empirowy pasjans), książki z pogranicza eseju i reportażu poświęcone historii sztuki, utwory będące pokłosiem jego podróży zagranicznych, między innymi do USA, Francji i Włoch (Wyspy zaczarowane, Asfaltowy saloon, Francuska ścieżka). W dorobku Łysiaka znajdują się utwory epickie (powieści, opowiadania) obejmujące prozę historyczną, kryminalną, sensacyjną, obyczajową, awanturniczą i fantastyczną. Pisarz jest twórcą trylogii łotrzykowsko-heroicznej (Dobry, Konkwista, Najlepszy), której akcja toczy się w kryminalnym środowisku warszawskiej Pragi. Tworzy fabuły rozgrywające się w wyimaginowanych światach, z pogranicza realizmu oraz fantasmagorii (Statek, Flet z mandragory, Szachista), część z nich publikował pod pseudonimem Valdemar Baldhead (zbiór nowel kryminalnych Perfidia i pierwsze wydanie Konkwisty). Jest również autorem dramatu Cena oraz powieści historycznej z czasów starożytnego Rzymu Ostatnia kohorta. Jego prozę krytykowano za schematyczną fabułę, okrucieństwo przedstawianych zdarzeń, a także za jasno artykułowane poglądy. Dla innych te elementy były natomiast zaletą – w utworach Łysiaka linia podziału na dobro i zło jest wyraźna, autor nie relatywizuje postaw, tworząc wyrazistych bohaterów i opowiadając się jednoznacznie za moralnym porządkiem świata. Utwory epickie Łysiaka umieszczano w kontekście awanturniczej poetyki Aleksandra Dumasa lub fantastyki grozy Edgara Allana Poe. Natomiast jego stosunek do fabularnej warstwy historycznej krytycy oceniali jako bliski Marianowi Brandysowi i Stanisławowi Catowi-Mackiewiczowi.
Równorzędnie z epiką fabularną Łysiak uprawia literaturę faktu oraz publicystykę. Między rokiem 1997 a 2000 wydał ośmiotomową publikację z zakresu historii sztuki (Malarstwo białego człowieka). W latach 2012–2013 opublikował z kolei dwutomowe Malarstwo biało-czerwone. Na przestrzeni lat 2003–2004 ukazał się zbiór jego tekstów z zakresu bibliofilstwa (Empireum). Począwszy od 1988 roku publikował antologie swoich felietonów w cyklu „Łysiak na łamach”. Ostatni, ósmy tom ukazał się w roku 2019. Tworzył również książki publicystyczne dotyczące polityki i życia społecznego (Stulecie kłamców, Rzeczpospolita kłamców. Salon, Alfabet szulerów, Mitologia świata bez klamek) oraz współczesnego życia literackiego (Karawan@ literatury). Jest autorem literackich biografii księcia Józefa Poniatowskiego, Charlesa-Maurice’a de Talleyranda i architekta Franka Lloyda Wrighta.
Jest również autorem słuchowisk emitowanych przez Polskie Radio; w 1974 roku w eterze pojawiła się audycja Człowiek w żelaznej masce, pięć lat później – Cagliostro w Warszawie, następnie Kamienny Feniks na Monte Cassino i Operacja „Czarny Orzeł”. Wspólnie z Mieczysławem Waśkowskim stworzył scenariusz serialu telewizyjnego opartego na Huraganie Wacława Gąsiorowskiego. W 1984 roku Telewizja Polska wyemitowała przedstawienia Teatru TV oparte na motywach prozy Łysiaka: Selekcję oraz Bestseller.
W 2000 roku został wyróżniony przez „Tygodnik Solidarność” tytułem „Człowiek Roku”. Jego książka Rzeczpospolita kłamców była w 2005 roku nominowana do Nagrody im. Józefa Mackiewicza.