Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Początkowo pracował jako dziennikarz w Polskiej Agencji Prasowej, później przez lata był związany z „Gazetą Wyborczą” (do 2012 roku). Następnie wrócił do PAP; w 2017 roku został też członkiem redakcji „Tygodnika Powszechnego”. Współpracuje z BBC i „Le Monde”.
Wybitny znawca problematyki Afryki oraz Azji Środkowej, Zakaukazia i Kaukazu. Relacjonował najważniejsze wydarzenia polityczne przełomu wieków na całym świecie. Debiutował książką Dobre miejsce do umierania (1994) o Zakaukaziu i Kaukazie, potem wydał Modlitwę o deszcz (2002) poświęconą Afganistanowi oraz Wieże z kamienia (2004) o Czeczenii.
Jagielskiego interesują przewlekłe konflikty, w których sprzeczne racje rozmaitych stron splątują się w gordyjski węzeł, dlatego pisze o małych kaukaskich narodach, które od momentu rozpadu ZSRR nieomal bezustannie walczą między sobą, czy o wojnie w Afganistanie. Reportażysta nie koncentruje się jednak na politycznych analizach, danych i suchych faktach. Zajmują go przede wszystkim ludzie, których wciąga kołowrót nienawiści i zemsty, zarówno przywódcy krajów czy narodów, jak i zwykli ludzie, których zazwyczaj najmocniej dotykają wojenne zawieruchy. Poprzez ich historie stara się przybliżyć polityczno-społeczne realia opisywanych miejsc, nie szczędząc przy tym szczegółów, dzięki którym czytelnik może dobrze poznać specyfikę życia w Czeczenii czy Afganistanie.
W Modlitwie o deszcz Jagielski dał wyraz swemu szczególnemu podejściu do pracy reportera, pisząc: „Aby poznać i spróbować zrozumieć Afgańczyków i ich kraj, trzeba zdobyć ich zaufanie, a najpierw szacunek. Trzeba chociaż spróbować żyć jak oni”. W tych słowach zawiera się podejście bliższe podróżnikom i antropologom niż korespondentom wojennym. W tym duchu pisarz stawia też niełatwe pytania egzystencjalne, zawsze szukając czegoś więcej, a nie tylko prostych motywacji politycznych. Dzięki temu jego książki są aktualne dłużej niż pamięć o danym konflikcie militarnym; zbliżają się do klasycznej prozy – z szeroką perspektywą, nieoczywistymi problemami, a przede wszystkim wyrazistymi bohaterami, którzy są też zawsze kimś więcej niż partyzantami, terrorystami czy żołnierzami.
Reportaże Jagielskiego cechuje też rzetelność i gruntowna wiedza na temat opisywanych zjawisk. Tak jest w przypadku książki Nocni wędrowcy poświęconej Ugandzie w czasach rządów dwóch krwawych dyktatorów: Miltona Obote i Idiego Amina. Wstrząsające informacje o Armii Bożego Oporu, do której wcielano siłą nawet małe dzieci, zbiera od samych weteranów tej armii. Nawiązuje przyjaźń z małym Samuelem, który został porwany, by mordować swoich braci, a teraz próbuje wrócić do normalnego życia. Dzięki tej prywatnej perspektywie udaje mu się nakreślić uniwersalny obraz fanatyzmu i tego, do czego może on popchnąć człowieka.
W tomach Strona świata, Druga strona świata i Inna strona świata Jagielski zebrał swoje felietony publikowane na łamach „Tygodnika Powszechnego”. W tej krótkiej i przystępnej formie literackiej reporter tworzy barwny i spójny obraz współczesnego świata, pozwalając czytelnikom poznać i zrozumieć miejsca, w których rozstrzyga się kształt przyszłości.
Klasyk światowego reportażu, Ryszard Kapuściński, stwierdził: „Pisarstwo Jagielskiego to świetna kontynuacja, doskonałe rozwinięcie i wzbogacenie wszystkiego, co najlepsze w polskim i peuropejskim reportażu”.
Wojciech Jagielski jest laureatem licznych nagród literackich. W 2002 roku otrzymał Nagrodę im. Dariusza Fikusa, rok później Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera oraz Nagrodę Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera. Za Modlitwę o deszcz został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” (2003), a do finału tej nagrody weszła jego książka Nocni wędrowcy (2010). Za Wszystkie wojny Lary był nominowany do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej (2015) oraz do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego (2015). W 2023 roku otrzymał „Pióro Nadziei”, nagrodę specjalną za całokształt twórczości przyznaną przez polski oddział Amnesty International. W 2014 roku Jagielski został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
