Urodziła się w osadzie Sucha Góra, niedaleko miasteczka Mościska w Galicji Wschodniej. Po wybuchu pierwszej wojny światowej rodzina poetki uciekła do Wiednia, a po jej zakończeniu przeprowadziła się do Przemyśla. Swoje pierwsze próby literackie Korn podejmowała w języku polskim, którego znajomość wyniosła z domu. Pod wpływem pogromów antyżydowskich, do których dochodziło po pierwszej wojnie światowej, postanowiła jednak tworzyć w jidysz. Języka tego uczyła się od męża, Hersza, lewicowego syjonisty. Rodzinnej wsi Korn poświęciła debiutancki tom wierszy w jidysz Dorf (Wieś, 1928). Pierwszy tom prozy, zbiór opowiadań Erd (Ziemia), wydała w 1936 roku. Autorka stała się jedną z najbardziej cenionych pisarek dwudziestolecia międzywojennego. Po wybuchu drugiej wojny światowej przebywała w strefie sowieckiej, a następnie przeniosła się do studiującej we Lwowie córki i wraz z nią uciekła w głąb Rosji. Z jej pozostałej w Galicji rodziny nikt nie przeżył. Po zakończeniu wojny na krótko wróciła do Polski. Jako delegatka na kongres PEN Clubu wyjechała do Sztokholmu. Stamtąd wyemigrowała do Kanady i w 1948 roku zamieszkała na stałe w Montrealu, który po wojnie był jednym ze znaczących ośrodków kultury jidysz. Wśród powojennych tomów Korn warto wymienić: Hejm un hejmlozikajt (Dom i bezdomność, 1948), Fun jener zajt lid (Po tamtej stronie wiersza, 1962), Ojf der szarf fun a rege (Na ostrzu chwili, 1972). Tłumaczenia jej wierszy na język polski można znaleźć w tomie Moja dzika koza. Antologia poetek jidysz (2018).
