Debiutowała w 2003 roku tomikiem Dating Sessions, ale już wcześniej publikowała w prasie, zaś jeszcze przed debiutem książkowym, w 2001 roku została laureatką III edycji konkursu poetyckiego im. Rainera Marii Rilkego, a w 2002 roku – nagrody specjalnej VIII edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina. Debiutem prozatorskim autorki był natomiast wydany w 2010 roku tom Obsoletki, który przyniósł jej liczne nagrody.
Książki Justyny Bargielskiej charakteryzują się dosadnym, zmysłowym językiem oraz czarnym humorem, na granicy makabry i absurdu. Zanurzone są w surrealnych, nieco baśniowo-dziecięcych przestrzeniach. Zmysłowość, baśniowość, absurd i humor to najbardziej charakterystyczne cechy jej wierszy. Bargielska w swojej twórczości czerpie z własnych doświadczeń. Interesują ją różne aspekty cielesności człowieka, głównie kwestie macierzyństwa, seksualności, śmierci.
Najczęściej powracającym w jej twórczości tematem jest doświadczenie macierzyństwa. W tomie China Shipping doświadczenie to zaowocowało intensywną grą z językiem, który ukazuje tu swoją kreacyjną moc. Widoczna jest radość podmiotu piszącego, który powołuje do istnienia świat imion własnych, mocnych, energetycznych. Wiersze te z jednej strony osadzone są w realiach, z drugiej – w dziwacznych, halucynacyjnych krajobrazach. Z kolei w Obsoletkach, opowiadając o ciążach i poronieniach, Bargielska mierzyła się z traumą i odsłaniała żałobny wymiar macierzyństwa. Również Dwa fiaty określone były melancholijną perspektywą utraty i pustki. Śmierć i miłość, zamknięte w granicach zmysłowego pożądania, poetka często w zbiorze przywoływała za pomocą słowa „dotyk”. W siódmym tomie poetyckim Dziecko z darów, intymnym i szczerym, powraca do tematów utraty miłości, macierzyństwa i straty dziecka. Te doświadczenia postrzega jako sens i treść spełnionego istnienia, a w codzienności dostrzega jej duchowy wymiar.
Bargielska pokazuje podmiot swoich wierszy przede wszystkim przez pryzmat seksualności. Jej bohaterka prezentuje się nam w rolach matki, żony, kochanki. Zwłaszcza Małe lisy splatają ze sobą fantazje o kobiecości pożądającej poza normatywnie skonstruowanym społeczeństwem, szukającej dla siebie – dosłownie – mordercy z lasu, oraz kobiecości potwierdzającej reguły patriarchatu. Bach for my baby to poetycka wersja tej samej historii, w której wydarzenia rozgrywają się w erotycznym trójkącie: mąż, żona i ten trzeci. Miłosna retoryka w wierszach Bargielskiej często wprowadza porządek tego, co niewidzialne. Dlatego można w przypadku tej poezji mówić także o pewnego rodzaju religijności, mniej lub bardziej mistycznej.
Bargielska splata ze sobą figury i wartości kultury mieszczańskiej, patriarchalnej i chrześcijańskiej. W tak zakreślonych ramach prezentuje związki kobiecego podmiotu ze społeczno-religijnymi porządkami. Kobieta w tych wierszach jest odzwierciedleniem męskich fantazji i wyrazem pragnienia niepochwytności.
Bargielska jest też współautorką picturebooka Obie, z rysunkami Iwony Chmielewskiej, w którym w słowno-obrazowej opowieści powracają tematy różnych stron macierzyństwa, towarzyszących mu emocji – radości, lęku, poczucia pustki.
Autorka jest dwukrotną laureatką Nagrody Literackiej Gdynia: w roku 2010 za tom wierszy Dwa fiaty oraz w 2011 za tom prozy Obsoletki. Za ten ostatni nominowana także do Paszportów Polityki i do Narody Literackiej „Nike” (2011; książka znalazła się w finale nagrody). Za tom wierszy Bach for my baby została nominowana w 2013 roku do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” oraz do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej. Kolejny rok przyniósł jej nominację do Nagrody Literackiej „Nike” za Małe lisy. Za Dziecko z darów w 2020 roku nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”, a w 2021 roku do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej. W 2024 roku nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” za Wybór stand-upów . Tłumaczenia jej wierszy ukazały się także w antologiach w językach serbskim, węgierskim czy hiszpańskim.
EZ