Teksty

Niesamowitość od samego początku stanowiła integralną część literatury japońskiej. Podobnie jest zresztą w przypadku literatury innych kultur czy obszarów językowych, gdzieś u swego zarania będącej próbą zrozumienia tego, co niezrozumiałe, oswojenia absolutu – mówi Andrzej Świrkowski, badacz i tłumacz literatury japońskiej, w rozmowie z Anną Marchewką.

Zacząłem intensywnie wietrzyć wszystkie możliwe pokoje. Przedpokoje. Kuchnie. Mogło być też tak, że po prostu poszedłem do pracy, skończyłem tę całą zabawę w akademię i to sporo zweryfikowało – o swojej twórczości i najnowszym tomie poetyckim 5 mówi Szymon Bira w rozmowie z Kamilem Kawalcem.

W tej książce pieczołowicie wydłubałem z pamięci poszczególne sygnały, które świadczyły o tym, że nasza odrębność może być przykra, kłopotliwa, a nawet bolesna – mówi Maciej Hen, autor książki Tratwa z pomarańczami, w rozmowie z Mateuszem Demskim.

Inwazja rosyjska na Ukrainę sprawiła, że dziennikarze zaczęli cytować całe akapity Cesarzowej Piotra, szczególnie te dotyczące Rosji. I wszystko było tu aktualne. Wystarczyło zamienić nazwę miejscowości Narwa na Irpień lub Bucza – mówi Kristina Sabaliauskaitė w rozmowie przeprowadzonej przez Katarzynę Kachel podczas kongresu PEN Clubu w Krakowie.

Kiedy ktoś mówi: „na scenie ważna jest literatura”, od razu pojawiają się głosy, że chodzi o teatr dotrzymujący tak zwanej wierności autorowi. A tu wcale nie chodzi o wierność, ale o intelektualną lojalność – mówi Jacek Kopciński, autor zbioru felietonów Widok z Koziej, w rozmowie z Magdą Huzarską-Szumiec.

Nigdy nie należałem do grona ludzi, którzy mieli czołobitny stosunek do Karoliny Lanckorońskiej. Postanowiłem lepiej ją poznać, ponieważ była ona jedną z pierwszych kobiet, którym udało się zrobić habilitację z historii sztuki – mówi Marcin Wilk, autor książki Jedyna. Biografia Karoliny Lanckorońskiej, w rozmowie z Magdą Huzarską-Szumiec.

Często wiersze przydarzają mi się w momentach napięcia, stresu, gdy dużo się dzieje. A tak wewnętrznie to musi zaistnieć jakaś próżnia, gdzie można będzie zassać i nazwać elementy świata przedstawionego. Tę próżnię często ściskają nerwica, depresja albo jakaś nieokreślona, ciężka świadomość – mówi Przemysław Suchanecki w rozmowie z Romanem Honetem.

„Często najciekawsze są i najwięcej mówią te nie do końca zaplanowane treści, położone tak trochę obok głównej linii tekstu. Dla mnie praca z wierszem to pewnego rodzaju sprzężenie zwrotne – ja wpływam na tekst, a on wpływa na mnie” – z Agatą Puwalską rozmawia Roman Honet.

W powszechnej świadomości Anna Iwaszkiewicz postrzegana jest przede wszystkim jako żona słynnego pisarza. Dlatego zależało mi, by wydobyć ją z cienia Jarosława Iwaszkiewicza i pokazać jako twórczynię, postać osobną, indywidualną – mówi Sylwia Góra, autorka książki W stronę Anny, w rozmowie z Magdą Huzarską-Szumiec.

Był postacią wyjątkową na mapie teatralnej Polski. Jego przedstawienia w jednych wzbudzały zachwyt, przez innych były ostro krytykowane. Niewielu wiedziało, jak historia Swinarskiego i jego wewnętrzne demony wpływały na los stwarzanych na scenie postaci. Tajemnice te odsłania Beata Guczalska w rozmowie z Magdą Huzarską-Szumiec o książce Konrad Swinarski. Biografia ukryta.

„Przypominałem sobie legendy arturiańskie, Umberta Eco, Żywot Łazika z Tormesu, Rolanda Barthes’a, Miguela Cervantesa, odgrzebywałem z pamięci również kalki z pulpowej fantastyki. Chciałem ten świat mocno ukorzenić, ale też ulokalnić”. Z Łukaszem Kucharczykiem, autorem książki Wszystkie drogi prowadzą, nominowanej do Nagrody Zajdla, rozmawia Patryk Kosenda.

Tadeusza Boya-Żeleńskiego opisano już wielokrotnie. Monika Śliwińska postanowiła jednak sprostować niektóre znane historie i uzupełnić je o nowe informacje. Z pasją śledczego tropiła wszystkie nieścisłości i kłamstewka samego bohatera. Przeczytamy o tym w książce Książę. Biografia Tadeusza Boya-Żeleńskiego, o której z autorką rozmawia Magda Huzarska-Szumiec.